Sławomir Cenckiewicz Knihy

Biografie jedné z předních osobností polské Solidarity, ženy, jejíž propuštění ze zaměstnání v Gdaňské loděnici v roce 1980 vedlo k vlně stávek a protestů, jejichž vyústěním bylo založení Nezávislého samosprávného odborového svazu Solidarita. Portrét Anny Walentynowiczové je vykreslen na pozadí doby, pracovního a společensko-politického prostředí. Kniha mapuje dětství Anny Walentynowiczové v reáliích 30. let a druhé světové války, její dospívání po smrti obou rodičů v poválečném komunistickém Polsku. Podrobně jsou popsány okolnosti vzniku Svobodných odborových svazů Pomoří, prostředí a vření v Gdaňské loděnici v průběhu 70. a 80. let, stávky v srpnu 1980, podzemní odboj po vyhlášení výjimečného stavu. Ve svobodném Polsku Anna Walentynowiczová neustala v boji proti všemu, co považovala za nespravedlivé a bezprávné, za pravdu o minulosti. Její odvaha, přímost a nekompromisnost z ní učinily ikonu protestů v srpnu 1980 a následně jednu z nejkontroverznějších osobností novodobých polských dějin. Tragicky zahynula dne 10. dubna 2010 při letecké katastrofě u Smolenska. Vychází ve spolupráci s Ústavem pro studium totalitních režimů.

Nakładem Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej oraz Wydawnictwa Neriton ukazała się książka Adama Chmieleckiego Porozumienie Centrum. Studium działalności partii i środowiska politycznego. Książka trafi do sprzedaży w najbliższych dniach. O publikacji Porozumienie Centrum. Studium działalności partii i środowiska politycznego autorstwa doktora Adama Chmieleckiego stanowi pierwsze w krajowej literaturze przedmiotu kompleksowe przedstawienie działalności partii Porozumienie Centrum, jednego z najbardziej trwałych i istotnych środowisk politycznych w Polsce po 1989 roku. Publikację wyróżnia imponujących rozmiarów baza źródłowa, wysoki poziom i nowatorskie ujęcie tytułowego zagadnienia. Za niezmiernie cenne uważam analizy autora dotyczące zakonu PC. Równie ciekawa jest analiza porównawcza Porozumienia Centrum i Prawa i Sprawiedliwości na poziomie programowym i organizacyjnym. Otrzymaliśmy dojrzałą rozprawę naukową z zakresu nauk o polityce, napisaną spójnym a zarazem przystępnym językiem pisze w recenzji dr hab. prof. Uniwersytetu Szczecińskiego Krzysztof Kowalczyk. Autor odnosi się do kluczowych wydarzeń politycznych w Polsce. Pomysł przygotowania takiej pracy był niewątpliwie uzasadniony. Po pierwsze, z uwagi na rolę PC w życiu politycznym III Rzeczypospolitej. Po drugie, z powodu działalności w PC kilkudziesięciu pierwszoplanowych polityków, obecnych w strukturach opozycyjnych lub rządowych. Po trzecie, z uwagi na dotychczasowy stan badań pisze w recenzji prof. dr hab. Tadeusz Wolsza. Autor w swojej pracy podejmuje udaną próbę zdefiniowania opisywanego środowiska, analizuje w sposób dogłębny jego genezę i proces powstawania, który zasadniczo miał miejsce w latach 1989-1990, sięgając również do wcześniejszych życiorysów Jarosława i Lecha Kaczyńskich, bez czego nie sposób zrozumieć tych zjawisk. Publikacja przedstawia więc działalności partii i jej członków od samych źródeł, wybiega jednak także do czasów nam współczesnych, prezentując aktualne losy kręgów związanych z Porozumieniem Centrum. Z dużym zadowoleniem należy przywitać udaną próbę monograficznego opracowania problematyki, która w pełni wpisuje się w istotne wyzwania eksplanacyjne nauki o polityce i administracji. Autor ukazał wyjątkowość, a następnie konsekwencje zmian, jakie dokonywały się na polskiej scenie politycznej w kontekście środowiska politycznego Porozumienia Centrum. Publikacja stanowi cenną refleksję naukową pisze w recenzji prof. dr hab. Arkadiusz Żukowski.

Książka zawiera kilkadziesiąt niepublikowanych nigdy, poza drukami wewnątrzpartyjnymi, najważniejszych dokumentów programowych Porozumienia Centrum, pierwszej partii Jarosława Kaczyńskiego, poprzedzonych wstępem autora. Choć trudno w to uwierzyć, to pierwsza publikacja książkowa poświęcona w całości PC, jeśli nie liczyć wydanych wcześniej wspomnień niektórych polityków tej partii. Publikacja zawiera przede wszystkim uchwały czterech kongresów krajowych, które miały miejsce w dziejach PC, a także uchwały Zarządu Głównego i Naczelnej Rady Politycznej PC. Zbiór zawiera również materiały i programy wyborcze kolejnych koalicji zbudowanych przez PC – Porozumienia Obywatelskiego Centrum w wyborach parlamentarnych w 1991 roku i Zjednoczenia Polskiego w wyborach parlamentarnych w 1993 roku. Autor zamieszcza również program wyborczy Lecha Kaczyńskiego z 1995 roku, gdy przyszły prezydent po raz pierwszy wystartował w wyborach prezydenckich, jako kandydat zgłoszony właśnie przez Porozumienie Centrum. Publikacja jest bogato ilustrowana, zawiera 64-stronnicowy aneks ilustracyjny. Mecenasem wydania książki był bank PKO Bank Polski. Jak pisze autor, w 1990 roku powstało Porozumienie Centrum, pierwsza partia, której twórcą i przywódcą był Jarosław Kaczyński. Ugrupowanie bardzo szybko wypracowało program, któremu konsekwentnie dochowało wierności do końca swojej działalności. Program budowy Nowego Państwa, wolnego od postkomunistycznej sieci zakulisowych powiązań, nomenklaturowej gospodarki, skrajnej eskalacji przestępczości zorganizowanej, neoliberalnych rozwiązań gospodarczo-społecznych. Program Nowego Państwa dążył do zbudowania Polsku bezpiecznej i podmiotowej na arenie międzynarodowej, obecnej w strukturach politycznych i militarnych Zachodu. Polski z nowoczesną gospodarką kapitalistyczną, w której premiowane są umiejętności i aktywność, a wszyscy mają równe szanse, ale także prawo do bezpieczeństwa socjalnego. Polski o sprawiedliwym ładzie społecznym opartym na rozliczeniu z okresem komunistycznym i na wartościach chrześcijańskich, wolności i godności każdego człowieka. Polski nowoczesnej, ale modernizującej się w zgodzie z tradycją patriotyczną, a nie mimo lub przeciw niej. Polski z silnym instytucjami państwowymi, walczącymi z patologiami nomenklaturowych biznesów, zaangażowaniem służb specjalnych w politykę, korupcją życia publicznego i przestępczością.

Kontynuacja bestsellerowej biografii byłego Prezydenta Rzeczypospolitej. Rzetelna i stroniąca od hagiografii.Dwaj badacze - Sławomir Cenckiewicz i Adam Chmielecki - opisują wszechstronną aktywność Lecha Kaczyńskiego w czasie jego prezydentury w latach 2005-2010.W pracy odnajdziemy Lecha Kaczyńskiego jako męża stanu reprezentującego interesy Rzeczpospolitej, dowiemy się jak godził obowiązki głowy państwa z życiem rodzinnym.

Książka Sławomira Cenckiewicza o ciężkim życiu i wielkich dokonaniach Anny Walentynowicz ma charakter biografii pretekstowej, kreślącej jej portret nie tylko na tle konkretnej epoki, ale również środowiska pracowniczego czy grupy społeczno-politycznej. Wiele miejsca poświęca autor dzieciństwu Walentynowicz, pracy ponad siły, doświadczeniu przemocy fizycznej i głodu, Stoczni Gdańskiej, Wolnym Związkom Zawodowym Wybrzeża, Sierpniowi ’80, „Solidarności”, podziemiu, a nawet działalności w wolnej Polsce... To przez Annę Walentynowicz powstała „Solidarność”. To właśnie dla niej w 1980 r. stanęła Stocznia Gdańska. Kiedy po trzech dniach Komitet Strajkowy zakończył strajk, Walentynowicz miała odwagę powstrzymać robotników, którzy opuszczali stocznię. To ta akcja, ten straceńczy czyn prostej robotnicy stał się czynnikiem decydującym o losach Sierpnia ‘80 i najnowszej historii Polski. Poszczególne etapy życia Anny Walentynowicz splatają się z losami Polaków w XX wieku. Jej życie jest jak portret zbiorowy polskich robotników wstających z kolan, by zbuntować się przeciwko komunizmowi. Pozostała na zawsze skromna. Na swoje życie patrzyła zawsze jak na służbę. W sobotę 10 kwietnia 2010 r. Anna Walentynowicz zginęła w katastrofie lotniczej razem z prezydentem Rzeczypospolitej Lechem Kaczyńskim, ministrami, urzędnikami, kombatantami… Cieszyła się, że razem z prezydentem może polecieć do Katynia, by oddać hołd polskim bohaterom zamordowanym przez Sowietów. Mówiła, że staje jej w pamięci ukochany brat – Andrzej Lubczyk, którego Sowieci wywieźli na Wschód. Chciała odwiedzić cmentarz katyński, by nad grobami żołnierzy i policjantów wolnej Polski oddać hołd wszystkim zgładzonym na „nieludzkiej ziemi”, w tym także swojemu bratu, którego mogiły nigdy nie odnalazła. Okazało się, że był to jej ostatni lot. Zginęła tragicznie niedaleko lasu katyńskiego…

Książka Sławomira Cenckiewicza o ciężkim życiu i wielkich dokonaniach Anny Walentynowicz ma charakter biografii pretekstowej, kreślącej jej portret nie tylko na tle konkretnej epoki, ale również środowiska pracowniczego czy grupy społeczno-politycznej. Wiele miejsca poświęca autor dzieciństwu Walentynowicz, pracy ponad siły, doświadczeniu przemocy fizycznej i głodu, Stoczni Gdańskiej, Wolnym Związkom Zawodowym Wybrzeża, Sierpniowi ’80, „Solidarności”, podziemiu, a nawet działalności w wolnej Polsce... To przez Annę Walentynowicz powstała „Solidarność”. To właśnie dla niej w 1980 r. stanęła Stocznia Gdańska. Kiedy po trzech dniach Komitet Strajkowy zakończył strajk, Walentynowicz miała odwagę powstrzymać robotników, którzy opuszczali stocznię. To ta akcja, ten straceńczy czyn prostej robotnicy stał się czynnikiem decydującym o losach Sierpnia ‘80 i najnowszej historii Polski. Poszczególne etapy życia Anny Walentynowicz splatają się z losami Polaków w XX wieku. Jej życie jest jak portret zbiorowy polskich robotników wstających z kolan, by zbuntować się przeciwko komunizmowi. Pozostała na zawsze skromna. Na swoje życie patrzyła zawsze jak na służbę. W sobotę 10 kwietnia 2010 r. Anna Walentynowicz zginęła w katastrofie lotniczej razem z prezydentem Rzeczypospolitej Lechem Kaczyńskim, ministrami, urzędnikami, kombatantami… Cieszyła się, że razem z prezydentem może polecieć do Katynia, by oddać hołd polskim bohaterom zamordowanym przez Sowietów. Mówiła, że staje jej w pamięci ukochany brat – Andrzej Lubczyk, którego Sowieci wywieźli na Wschód. Chciała odwiedzić cmentarz katyński, by nad grobami żołnierzy i policjantów wolnej Polski oddać hołd wszystkim zgładzonym na „nieludzkiej ziemi”, w tym także swojemu bratu, którego mogiły nigdy nie odnalazła. Okazało się, że był to jej ostatni lot. Zginęła tragicznie niedaleko lasu katyńskiego…

Książka opisuje genezę wywiadu wojskowego w komunistycznej Polsce oraz rolę Sowietów w jego działalności. Autor przedstawia kierunki jego działania, politykę personalną i struktury. „Jest upalny 22 lipca 2006 r. Kolejna rocznica ogłoszenia manifestu PKWN w Moskwie, który dał formalny początek państwowości Polski Ludowej. Decyzją władz RP zostaję przewodniczącym Komisji ds. Likwidacji Wojskowych Służb Informacyjnych. Gdy kilka dni później z pierwszej ręki zapoznaję się z mentalnością wysokich oficerów tej służby, postanawiam ustalić i zrozumieć, jak to się stało… Jak to się stało, że w Warszawie, w gmachu przy al. Niepodległości, przez tyle lat funkcjonował jeden z najważniejszych instrumentów podległości naszego kraju. Jak to się stało, że dopiero w siedemnastym roku budowania demokratycznej Polski rozmontowano tę postsowiecką redutę zlokalizowaną w najdalej na wschód położonym kraju zachodniej części Europy. I jak to się stało, że do realizacji tego zadania polskie państwo wyznaczyło doktora nauk historycznych. Ukończenie przedkładanej Czytelnikowi książki traktuję jako wypełnienie – po pięciu latach – zobowiązania, którego podjąłem się w 2006 r., ponieważ jako badacz i historyk aż za dobrze wiem, iż ludzką pamięcią, naszymi zaszłościami nie można w dowolny sposób zarządzać. Nie można arbitralnie stwierdzić, że czegoś nie będziemy pamiętać, że jakiś fragment przeszłości jest nieistotny. Wreszcie, że pozbywanie się niepotrzebnego balastu wymaga wytrwałości” Z wprowadzenia Sławomira Cenckiewicza „Czasem narody ulegają fałszywym politycznym wyobrażeniom z powodu niemożności dotarcia do prawdy. Dzieje się tak niestety z powodu deficytu odwagi niezbędnej do ustalania prawdy. Książka Sławomira Cenckiewicza pokazuje, że obydwie przeszkody są do pokonania. Że drogą badań historycznych można wykazać fałszywość wielu legend na temat PRL i III RP. Dzięki żmudnej pracy i wielkiej erudycji autora ta książka obala trzy mity. Mit patriotyczności: że w PRL kadra oficerska Wojska Polskiego, z jego tajnymi służbami na czele, nie uległa sowietyzacji. Mit profesjonalizmu: że tajne służby wojska, chociaż może służyły Sowietom, to jednak były sprawne operacyjnie. Mit antylustracyjny: że członkowie PZPR nie byli werbowani na informatorów tajnych służb PRL. Gdyby polskie nauki społeczne miały więcej takich badaczy jak dr Cenckiewicz, znacznie trudniej byłoby manipulować Polakami.' prof. Andrzej Zybertowicz

Oczami bezpieki to zbiór kilkunastu artykułów i rozpraw naukowych poświęconych różnym aspektom działalności aparatu bezpieczeństwa PRL Na wybranych przykładach ukazuje walkę bezpieki z polską emigracją polityczną, Polonią amerykańską, opozycją antykomunistyczną w kraju i z Kościołem katolickim. Odsłania też rolę agentury jako podstawowej metody pracy operacyjnej UB/SB. Pozyskane w Instytucie Pamięci Narodowej archiwalia weryfikuje z dokumentacją PZPR i innymi dostępnymi źródłami. Z prezentowanych tekstów wylania się obraz Polski Ludowej rządzonej przez ludzi bezpieki, których rola nie zakończyła się wraz z upadkiem komunizmu. Sławomir Cenckiewicz (ur. 1971) doktor historii, pracownik naukowy Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku i Instytutu Historii Uniwersytetu Gdańskiego. Publikował m.in. na tamach 'Arcanów'. Niepodległości', 'Biuletynu IPN', 'Pamięci i Sprawiedliwości', 'Orła Białego', 'Wprost' i 'Tygodnika Solidarność'. Specjalizuje się w dziejach polskiej emigracji politycznej, Polonii amerykańskiej i opozycji demokratyczne) w PRL. Autor biografii politycznej senatora Tadeusza Katelbacha (Warszawa 2004).

Sprawa Lecha Wałęsy powstała w oparciu o książkę SB a Lech Wałęsa. Przyczynek do biografii (Wydawnictwo IPN, Gdańsk-Warszawa-Kraków 2008) Sławomira Cenckiewicza i Piotra Gontarczyka, w której to autorzy podjęli próbę udokumentowania tezy, że Lech Wałęsa, legendarny przywódca „Solidarności”, pierwszy prezydent III RP, po wydarzeniach grudniowych 1970 został na kilka lat tajnym współpracownikiem Służb Bezpieczeństwa. Książka ukazywała szereg dokumentów świadczących o zerwaniu tejże współpracy przez Lecha Wałęsę w połowie lat 70., lecz także próby zatarcia w okresie prezydentury wszelkich śladów świadczących o jego związkach z SB. Praca historyków IPN-u podzieliła opinię społeczną. Jedni dowodzili, że nie można ze względu na dobro Polski podważać międzynarodowego autorytetu ikony „Solidarności”, drudzy – że historyczna rola Wałęsy nie może być wytłumaczeniem dla swoistego „immunitetu historycznego”, który otacza jego osobę.

Tak demaskatorskiej książki o Lechu Wałęsie jeszcze nie było! Ostry, odkrywczy i nowatorski publicystyczno-historyczny pamflet będący odpowiedzią na zalew kłamstwa o 'naszej ikonie'. Kontrapunkt do filmu Andrzeja Wajdy! Tym razem Sławomir Cenckiewicz - popularny historyk, znany dotąd z opasłych i naukowych tom�w, wspiął się na wyżyny publicystyki i napisał wreszcie książkę bez przypis�w, w przystępnej formie odsłaniającą nowe i skrywane fakty. Wałęsa. Człowiek z teczki to jaskrawa prawda o esbeckich źr�dłach mitu Wałęsy. To oskarżenie elit III RP - okrągłostołowego sojuszu nomenklatury z jej agentami i 'pożytecznymi idiotami' - o sprzeniewierzenie się i poniżenie narodowego ruchu 'Solidarności'. Wolisz prawdę od kłamstwa? Czujesz sie oszukany przez tandem Jaruzelski-Wałęsa? Pozostajesz lojalny wobec Sierpnia 80 i idei 'Solidarności'? Koniecznie przeczytaj prawdziwą książkę zamiast oglądać fałszywy film!