Ve své knize Zánik myšlenky pokroku se sociolog a filosof Zdzislaw Krasnodebski pouští do úvah o ideji pokroku z dosti osobité perspektivy - hlavní důraz klade především na systematické pojetí této myšlenky, přičemž vychází zejména z koncepcí Immanuela Kanta, Maxe Webera a Jürgena Habermase, z jejich dějinného, společenského a politického významu. Ve snaze pokusit se o charakteristiku moderní mentality, od osvícenství až po současnost, poukazuje na filosofické koncepce, jejichž vzájemný vztah není na první pohled evidentní.
Książka o problemach współczesnej Europy i szerzej Zachodu. Jej autor
kwestionuje przekonanie, że liberalna demokracja w dzisiejszym kształcie to
ostateczne zwieńczenie dziejów, analizuje liczne negatywne zjawiska w naszej
cywilizacji. A także pyta o to, jakie znaczenie we współczesnym świecie mają
tak istotne pojęcia i zjawiska, jak suwerenność, naród, nowoczesność, wolność
polityczna i wiara. To zarazem rozległa panorama dyskusji ideowo-politycznych
ostatnich kilkudziesięciu lat, ukazująca intelektualne źródła i konsekwencje
wielu politycznych sporów. „Jeśli liberalizm klasyczny – i instytucje
wyrastające z jego ducha – stawiał sobie za zadanie przede wszystkim
ograniczanie władzy politycznej, liberalizm dzisiejszy, real-nie istniejący,
głosi konieczność wzmacniania władzy państwa, które ma trzymać w ryzach grupy
i jednostki niepodzielające liberalnego światopoglądu. W najważniejszych
sprawach moralnych i ustrojowych wszyscy bowiem po-winni być zgodni, według
zasady „każdy może mieć swoje własne zdanie, jak długo jest to to samo
zdanie”. Kto ma zaś inne przekonania, może – z zasady – je oczywiście żywić w
prywatnym zaciszu, lecz nie może głosić ich publicznie, a przede wszystkim nie
może dążyć do tego, by jego „rozległa doktryna”, odmienna od owej liberalnej
kultury wiodącej, kształtowała życie polityczne. W rezultacie mamy w
„liberalnej demokracji” narastający terror opinii, doświadczany przez każdego,
którego opinie lub zachowania odbiegają od przyjętych kanonów liberalnej
poprawności”. (Nieliberalna demokracja czy liberalna post-demokracja?)
Analiza jednej z kluczowych idei politycznych, filozoficznych i kulturowych
ostatnich stuleci, będącej przedmiotem wielu wielkich debat intelektualnych z
udziałem najwybitniejszych myślicieli różnych epok. Autor ukazuje przede
wszystkim koncepcje jej niemieckich twórców i propagatorów – m.in. Immanuela
Kanta, Maxa Webera i Jürgena Habermasa – i rozważa wpływ, jakie wywarły one na
niemiecką politykę w XIX i XX wieku. „Mit postępowości realnego socjalizmu był
możliwy tylko dzięki oddziaływaniu idei postępu. Już to pokazuje, jak
przekonująca była to idea, jak wielka była — i ciągle jest — jej siła
motywująca i legitymizacyjna. Komunizm dzielił ją z liberalizmem — spór między
nimi dotyczył tylko tego, co znaczy prawdziwa emancypacja człowieka i jakimi
środkami można ją osiągnąć”. (fragment „Wprowadzenia”)
Książka o polskiej polityce lat 2005-2010, ukazująca rządzące nią mechanizmy,
gry interesów, medialne manipulacje, personalne rozgrywki i kulturowe spory.
To zbiór tekstów, w których Autor bezkompromisowo analizuje rzeczywistość III
RP, rozważa, czym mogła być i czym się nie stała IV RP i zastanawia się, co
przesądziło o niepowodzeniu tego projektu. Przedstawia również zjawisko
„postpolityki” – uprawianej przez rządzących po 2007 r., a oznaczającej
rezygnację z prób reform, w ogóle z poważnej polityki oraz skoncentrowanie się
wyłącznie na „wizerunku” i umiejętnym propagandowym opanowaniu umysłów
Polaków, ich „od-obywatelnianiu” przez granie nastrojami i tani populizm.
The essays included in this volume show different aspects of dealing with the past in Belarus, Lithuania, Poland, and Ukraine and its political context and consequence. The four countries in this study remain historically intertwined and politically closely connected. Many “places of memory”, as for instance the cities Vilnius/Wilno, Grodno and Lviv/Lwów, are geographically the “same” and simultaneously have different meaning in each narration. The common historical past, although often contested, is an important reference point in the process of creation or reformulation of national identity. All four countries also have to deal with their communist past. The way in which they are doing it and how they politically and economically use their freedom is influenced by their new collective self-definitions.
Nach 1989 kam es in den postsozialistischen Ländern Ostmittel- und Osteuropas nicht nur zum politischen Systemwechsel, sondern auch zu neuen Herangehensweisen in den nationalen Historiographien und zum Auffüllen „weißer Flecken“. Der Wunsch nach Festigung der Legitimität der neuen Staaten durch Rekurs auf die Geschichte zog hitzige Debatten nach sich. Die Fallanalysen in diesem Band zeigen, dass für Belarus, Litauen, Polen und die Ukraine die gemeinsame Geschichte zugleich Last und Chance ist. Sie geben Aufschluss über den Zustand der politischen Kultur in den Ländern und zeigen Möglichkeiten auf, zu einem neuen gesamteuropäischen Geschichtsverständnis zu gelangen.
