W tej wyjątkowej biografii kryje się zdecydowanie coś więcej niż tylko kariera
w blasku świateł. Jaka naprawdę była Anna? O czym marzyła? Przed czym
uciekała? Marcin Wilk rozmawiał z jej mamą, Haliną Szmeterling, i córką,
Natalią Kukulską. Dotarł do tych, którzy znali Annę najlepiej i zachowali
cząstkę jej blasku. Z ich opowieści wyłania się kobieta mądra, dojrzała i
niezależna, gwiazda największego formatu. Kobieta, która musiała podejmować
decyzje kosztem własnych marzeń, nie bała się ryzykować ani sięgać po
nieosiągalne. Książka zawiera niepublikowane materiały, fotografie, dokumenty
i listy. Tyle słońca to także doskonały obraz polskiej sceny muzycznej lat
siedemdziesiątych, pełna absurdów historia codziennego życia artystów zdanych
wyłącznie na siebie.
Intymny portret "kobiety pracującej".W wieku siedemnastu lat zdecydowała, że nigdy nie będzie mieć dzieci. Nie chciała sławy, ale sława ją pociągała. Nawet, kiedy opiekowała się chorym mężem, w pokoju obok odbywały się próby. Przyrzekła sobie, że jeśli nie zostanie artystką, to pójdzie do klasztoru.Solidna, punktualna i niebywale pracowita. Legenda polskiego radia i telewizji. Imponowała mistrzostwem w teatrze i na estradzie. To dla niej teksty pisał Gałczyński. Rozśmieszała do łez.Prywatnie – pełna sprzeczności. Manewrowała między domem a pracą, luksusem a skromnością, skupieniem a przygnębieniem. W wywiadach oszczędna, tajemnicza, skłonna do konfabulacji. Jaka naprawdę była Irena Kwiatkowska?Marcin Wilk jako pierwszy dotarł do nie publikowanych dotąd pamiętników artystki, dokumentów, listów oraz fotografii. Rozmawiał z osobami, które Irenę znały najlepiej – z bratanicą Krystyną, czy z wieloletnią gosposią Zofią. To pierwsza pełna biografia artystki. Bo z Ireną Kwiatkowską żartów nie ma. Irena Kwiatkowska żarty zostawia na scenie.
Kobieta ze „słońcem w głosie”. Wyjątkowo opowiedziana historia niezwykłej
artystki „Jej otwarta i szczera radość była czymś unikatowym i wprost
zaraźliwym. Nie przypadkiem sztandarowym utworem Ani stała się piosenka Tyle
słońca w całym mieście. Ania całą sobą niosła aurę słońca”, wspomina Halina
Frąckowiak. Kiedy Anna Jantar wychodziła na scenę, rozpromieniała swoim
blaskiem wszystkich dookoła. Publiczność ją kochała. Z wzajemnością. Na jej
koncerty przychodziły tłumy fanów, a ona czarowała ich swoim wdziękiem.
Przyciągała do siebie ludzi. Pełna pasji i miłości do muzyki. Nawet kiedy
wydawać by się mogło, że osiągnęła już wszystko, a jej piosenki zostały
docenione w kraju i za granicą, ona wciąż poszukiwała swojej muzycznej drogi.
Dziś dla wielu artystów stanowiłaby wzór do naśladowania: otwarta, serdeczna i
towarzyska, a jednocześnie niezwykle pracowita i pełna pokory, konsekwentnie
spełniała swoje marzenia. Marcin Wilk stworzył biografię kompletną, dotarł do
tych, którzy znali Annę Jantar najlepiej: jej rodziny, przyjaciół, artystów.
Przewertował stosy dokumentów, listów i fotografii. Ale Tyle słońca to nie
tylko historia Anny Jantar, to również niezwykle barwny obraz polskiej sceny
muzycznej lat siedemdziesiątych, na której występowały prawdziwe gwiazdy:
Maryla Rodowicz, Irena Jarocka, Halina Frąckowiak. Marcin Wilk – dziennikarz,
autor literackiego bloga „Wyliczanka”, kurator związanych z literaturą
wydarzeń. Autor m.in. biografii Kwiatkowska. Żarty się skończyły oraz
reportażu Pokój z widokiem. Lato 1939.
Lepszy gatunek to opowieść o wyjątkowej relacji między ludźmi a psami, która nie jest jedynie kolejnym eksperckim spojrzeniem na problemy psów. Autor, Marcin Wilk, krytycznie i osobistym tonem przygląda się przemianom tej relacji, ukazując, jak człowiek nieustannie tworzy swojego psa. Książka bada również historię, szczególnie przełom XIX i XX wieku oraz okres międzywojenny, kiedy to wiedza weterynaryjna się pogłębiła, a eksperymenty z rasami psów przyczyniły się do tzw. psiego modernizmu, którego konsekwencje odczuwamy do dziś. Wilk wskazuje, że współczesne społeczeństwo traktuje psy jako członków rodziny, co ilustruje rosnąca sprzedaż wózków dla psów. To opowieść oparta na materiałach źródłowych, historycznych i naukowych, odkrywająca jedną z najważniejszych relacji człowieka. Autor zadaje pytania o „uczłowieczenie” psów, ich mową oraz uznanie ich za istoty czujące. Wartościowe jest zrozumienie, dlaczego XIX wiek jest kluczowy dla rozwoju tej relacji, co czyni tę książkę fascynującą lekturą, która otwiera oczy na złożoność związku człowieka z psem.
