Stanisław Schimitzek (1895–1975) był wyższym urzędnikiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych w II RP. W czasie II wojny światowej emigrował na zachód Europy, m.in. do Francji i Portugalii, gdzie spisał Dziennik. W swoich zapiskach komentował sarkastycznie sytuację w MSZ przed wybuchem wojny oraz wydarzenia w Rumunii i Francji po wrześniu 1939 r., gdy pełnił funkcję urzędnika polskiego na uchodźstwie. W Dzienniku pojawiają się znane postacie polityczne, takie jak Józef Beck, Władysław Raczkiewicz i gen. Bolesław Wieniawa-Długoszowski. Schimitzek dzieli się spostrzeżeniami, które rzucają nowe światło na działania prominentnych polityków i oficerów wojskowych oraz na przebieg wydarzeń wojennych. W czasach pokoju Beck prowadził wygodne życie, wstając zazwyczaj koło południa, pracując godzinę, a potem odpoczywając do późnego popołudnia. Wieczorami, jeśli nie miał spotkań towarzyskich, pracował do wieczora, przyjmując urzędników i dyplomatów. Cierpiał na bezsenność, co zmuszało go do długich wieczornych spotkań z sekretarzami, takimi jak Michał Łubieński. Fragmenty Dziennika z lat 1939–1940 ukazują nie tylko życie polityczne, ale także osobiste zmagania ówczesnych liderów.
