Bierut

Více o knize

Wzrost: 1,65 m; postać: wysmukła, silna; włosy: gęste, miękkie, ciemnoblond; twarz: zdrowa, okrągła; czoło: średnie; oczy: niebieskie; usta: średnie, wąskie; zęby: brak 3, równe, 2 plomby złote; postawa i chód: prosty, normalny; wymowa: normalna; głos: niski; wykształcenie: umie tylko czytać i pisać. To charakterystyka Bolesława Bieruta, więźnia z lat trzydziestych. Aleksander Wat zapamiętał go jako osobę impersonel, z gładkością fryzjerską i oślizgłością. Bierut był szary, bezbarwny, zwyczajny, a jego kariera wydawała się nieprawdopodobna. Przed wojną żył w cieniu wybitnych przywódców Komunistycznej Partii Polski, a przetrwał stalinowską czystkę dzięki pobytowi w więzieniu. Piotr Lipiński stworzył portret Bieruta jako twarzy stalinizmu w Polsce, oparty na rozmowach z jego współpracownikami. Opisuje drogę Bieruta do prezydentury, jego działalność przed i w czasie wojny, mechanizmy przejmowania władzy przez komunistów oraz konflikt z Władysławem Gomułką. W stalinowskiej Polsce krążył dowcip „Od konfidenta do prezydenta”, a Lipiński mistrzowsko opowiada, jak ten podrzędny aparatczyk, mimo braku politycznych predyspozycji, wspiął się na szczyty władzy i stał się jednym z największych zbrodniarzy w powojennej historii kraju.